Tarihimizde önemli bir kişilik olarak karşımıza çıkan, gülünç olmasının yanında öğretici fıkraların yaratıcısı olan Nasrettin Hoca’nın fıkralarının, diğer fıkralardan farkı şudur: Özlü ve düşündürücü olması. Öyle ki, bir insanı hem güldürmek hem de gülünç bir konu üzerinden bilim adamı gibi düşündürmek kolay değildir. İşte Nasrettin Hoca bunu başarmıştır.

Aşağıda Nasrettin Hoca’nın belli başlı fıkraları sıralanmıştır. Başlıklara dokunarak fıkraları okuyabilirsiniz:

Tavşanın Suyunun Suyu

Hoca Ödünç Para Alır

Mayalanmaz Ama…

Testi Kırıldıktan Sonra

Yerlilere Sor

Hocanın Kuzusu

Kazan Bakır Doğurmuş

Avcının biri Hocaya bir tavşan getirir. Hoca da onu misafir eder, ikramda bulunur.
Aradan zaman geçer, adam Hocaya yine misafir olur. Hoca da yine ikramda kusur etmez.

Bir gün Hocanın evine hiç tanımadığı biri gelir. Hoca, adamın kim olduğunu sorar, o da:

– Sana tavşan getiren adamın komşusuyum, der.

Hoca, adamı gerektiği gibi ağırlar. Misafir gittikten sonra bir de baksın başkası damlar. Hoca bunun kim olduğunu öğrenmek ister.

Adam: vasi…

Hani avcının biri sana bir tavşan getirmişti.

İşte ben onun komşusunun komşusuyum, der.

Hoca dışarıya çıkar, biraz sonra bir tas su ile odaya girer.

Hoca bu ne? diye sorar adam. Hoca da: Bana hediye edilen tavşanın suyunun suyu, der.

Hoca, birinden ödünç para alır, cuma günü paranı çeviririm, der.

Cuma geçer, parayı veren Hocaya sorar:
– Hoca Efendi, cuma günü ödüncünü çevirecektin, ne oldu?

– Ben hemen bu cuma çevirecem demedim ya. Allahın cumaları çoook!

Elbet bir cuma günü çeviririm, der.

Nasrettin Hoca bir gün göl başına gider gölü mayalamağa çalışır.

Bunu gören biri:

– Hoca Efendi, ne yapıyorsun? der.

Hoca da gölü mayalamak istediğini söyler.

– Hoca Efendi, hiç su mayalanır mı?

– Mayalanmadığını ben de biliyorum, ama bir de mayalanırsa, bütün köylü yoğurt yemeye doyar, der Hoca.