İkiden fazla ses benzerliğine dayanan kafiyedir.

Ak tolgalı beylerbeyi haykırdı: İlerle
Bir yaz günü geçtik Tuna’dan kafilelerle

Emrah derki geçti gönül harmanı
Sende yokmuş bu derdimin dermanı.

Yazılışları ve okunuşları aynı, anlamları farklı olan sözcük ya da söz öbekleriyle yapılan kafiyedir.

Yazılışta fark olabilir: Bir dizedeki iki kelime, diğer dizede birleşerek tek kelime oluşturabilir.

Terziye kumaş gelmiş düşünür ki ne kese
Ölçtü biçti baktı ki ne cep olur ne kese

Gayet çoktur değil benim yaram az
Bana yardan gayrı cerrah yaramaz

Kafiye oluşturan sözcüklerden birinin diğer mısradaki sözcük içinde tekrarlanmasıyla oluşan kafiyedir. Bazı kaynaklarda zengin kafiye olarak da anlatılır.

Bastığın yerleri ”toprak!” diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı

Not: Buradaki “tanı” kelimesi “yatanı”, “atanı”, ve “tanı” kelimeleriyle tunç kafiye oluşturur. Ama “yatanı”, “atanı”, ve “tanı” kelimeleri arasında da ayrıca kafiyeden bahsetmek gerekecek. Sondaki “ı”lar redif; “atan”lar da zengin kafiye diyebiliriz.

1. Bir ünlü ve bir ünsüz benzerliğine dayanır.
2. Genellikle bir sesli bir sessiz harfin art arda gelmesinden oluşur.

Bizim mahalle de İstanbul’un kenarı demek
Sokaklarında yürünmez ki yüzme bilmeyerek

Bin atlı akınlarda çocuklar gibi şendik
Bina atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik